Fagus sylvatica 'Argenteomarmorata' (Fagus sylvatica \'Marmorata\')

Buk pospolity 'Argenteomarmorata'

5a

15-20 m

10-15 m

wiosna

Rodzina: Fagaceae - bukowate

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Duże drzewo dorastające do 15-20 m wysokości, o szerokiej, jajowatej koronie, której średnica może osiągnąć 10-15 m. Z daleka rzuca się w oczy zupełnie gładki, popielaty pień. Pędy cienkie, nieco przewisające na końcach.
Liście są dość sztywne, jakby skórzaste, lekko błyszczące, eliptyczne lub jajowate. Wszystkie są na całej powierzchni „marmurkowato” upstrzone - plamki są drobne, wydłużone, ułożone równolegle do nerwów bocznych, poza często przeważającymi cętkami w kolorze kremowym czy białym, są również plamki jasnozielone. Niekiedy plamy są duże, a liście bardzo białe, wtedy nie przypominają w żadnym wypadku odmiany. Jesienią przebarwiają się na pomarańczowożółto.
Kwiaty drobne, bez znaczenia ozdobnego, rozwijają się w końcu kwietnia lub na początku maja.
Owoce to cztery zdrewniałe okrywy, osłaniające duże, trójgraniaste orzeszki są pokryte drobnymi, zwykle szydlastymi wyrostkami.
Odmiana niemiecka, znaleziona przed 1852 rokiem i opisana przez Bosego. Wprowadzona do handlu w 1889 roku przez szkółki Spätha w Berlinie.
Odporna na mróz (strefa 5a), ale sadzona na północnym wschodzie może przemarzać. Od późnych przymrozków mogą przemarzać liście i młode pędy.
Wymaga podłoża żyznego, przepuszczalnego, z niskim poziomem wody gruntowej, o odczynie od lekko kwaśnego po zasadowy. Lubi wilgotne powietrze, odporna na zanieczyszczenie powietrza i warunki miejskie.
Do stosowania w parkach, ogrodach przydomowych i zieleni osiedlowej. Sadzi się ją pojedynczo na trawnikach lub rabatach. Ładnie wygląda w kompozycjach barwnych z innymi odmianami.
Nie daje tak zwanych pędów rewersyjnych - o liściach normalnych, jednolicie zielonych, nie wymaga więc też ich stałego wycinania.
W okresach suszy wymaga podlewania. Należy przesadzać z bryłą ziemi i najlepiej w okresie wiosennym.