Hippophaë rhamnoides 'Askola'

Rokitnik pospolity 'Askola' (rokitnik zwyczajny \'Askola\')

4a

3-5 m

2-3 m

III, IV

Rodzina: Elaeagnaceae - oliwnikowate (rokitnikowate)

Grupa: LIŚCIASTE

Opis:
Krzew dorastający do wysokości 3-5 m, w dobrych warunkach nawet więcej, o pokroju szerokoeliptycznym, lecz nieregularnym, stosunkowo rzadko ugałęzionym. Kora na młodych pędach brązowa, na starszych popielata. Na pędach występują ciernie, ale jest ich znacznie mniej niż na gatunku typowym.
Liście wąskolancetowate, długości 5-8 cm i szerokości 5-8 mm. Blaszka liściowa z wierzchu szarozielona, od spodu prawie biała, szorstka.
Odmiana żeńska. Kwiaty bezpłatkowe, niepozorne, żółte, o średnicy 2-3 mm, wiatropylne. Rozkwitają przed rozwojem liści, zwykle w końcu marca i w kwietniu.
Owoce bardzo soczyste, podobne do jagód, średnicy 7-8 mm, ciemnopomarańczowe. Owocuje niezwykle obficie, na 10 cm odcinku pędu może być nawet do 100 owoców. Dojrzewają pod koniec sierpnia. Owoce słodkie, lekko kwaśne, z lekkim posmakiem goryczki. Owoce zawierają około 10% tłuszczy, 2-5% cukrów, dużo kwasów organicznych (głównie jabłkowego) oraz bardzo dużo (około 10 razy więcej niż cytryna), bo 300-350 mg/100 g owoców witaminy C. Owoce należy zbierać przed pełną dojrzałością. Wiąże się to z problemami ze zbiorem, gdyż z zerwanych w pełnej dojrzałości owoców natychmiast wycieka sok. W dojrzałych owocach następuje też degradacja i zmniejszenie ilości tłuszczu. Innym sposobem zbioru owoców jest ścinanie całych gałązek, a następnie mrożenie ich i dopiero zrywanie. Do czasu przerobienia owoce powinny być zamrożone, w stanie zamrożonym można je przechowywać nawet kilka miesięcy. Można też owoce zbierać zimą, gdy przemarzną na drzewie, jednak wtedy mają one znacznie obniżone właściwości. Z owoców można sporządzać soki, konfitury, dżemy, galaretki oraz nalewki.
Odmiana otrzymana przez Hansa Joachima Albrechta z BBC Baumschulen Berlin Containerpflanzen GmbH w 1991 roku.
Odporna na mróz (strefa 4).
Dobrze rośnie na niemal każdej glebie, jednak nie lubi podłoża długotrwale bardzo mokrego. Najlepiej się czuje w podłożu lekkim, średnio przepuszczalnym, o odczynie lekko kwaśnym i obojętnym. Jeśli roślina jest dobrze zakorzeniona, to jest odporna na suszę. Odmiana odporna na zanieczyszczenia powietrza, ale nie znosi zasolenia gleby. Sadzi się ją w miejscach dobrze nasłonecznionych. Płytko się korzeni i wypuszcza odrosty korzeniowe.
Odmiana typowo owocowa, dla dobrego owocowania należy sadzić ją w sąsiedztwie egzemplarza męskiego np. odmiany ‘Pollmix’. Zwykle jeden egzemplarz męski wystarcza na 4-5 egzemplarzy żeńskich.
Polecana do ogrodów przydomowych, zieleni osiedlowej i parków. Można sadzić ją zarówno pojedynczo, jak i w grupach, pamiętając o konieczności posadzenia obok odmiany o kwiatach męskich.
Bardzo dekoracyjna odmiana w okresie owocowania.