ENCYKLOPEDIA
wg nazwy:  łacińskiej   polskiej
LIŚCIASTE×Sorbopyrus (Jarzębogrusza)
wyświetl: 

×Sorbopyrus auricularis 'Bulbiformis'
(Pyrus malifolia Spach)

Jarzębogrusza uszkowata 'Bulbiformis'

×Sorbopyrus auricularis 'Bulbiformis' - Jarzębogrusza uszkowata 'Bulbiformis'
pokrój  eliptyczny
stanowisko  słoneczne
strefa klimatyczna
4a
wysokość
10-15 m
szerokość
5-10 m
pora kwitnienia
V

Rodzina: Rosaceae - różowate


Grupa: LIŚCIASTE


Opis:
Drzewo wysokości do 12 m. Pokrój owalny, przypominający gruszę. Pędy grube, sztywne.
Liście eliptyczne aż do okrągłych, długości 6-10 cm, u nasady sercowate, na wierzchołku krótko zaostrzone, ostro i nieregularnie piłkowane. Blaszka liściowa z wierzchu ciemnozielona, błyszcząca, delikatnie omszona. Ogonek liściowy długości 3-5 cm. Jesienią liście przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo.
Kwiaty białe, o średnicy 3 cm, zebrane w niewielkie kilkukwiatowe płaskie kwiatostany średnicy 6-8 cm. Kwitnie w połowie maja.
Owoce gruszkowatego lub kulistego kształtu, o średnicy 5 cm, żółte z pomarańczowym rumieńcem, dojrzewają w końcu września lub na początku października. Skórka gruba, miąższ żółtawy, bardzo słodki, soczysty i smaczny. Starsze wieloletnie drzewa owocują obficie, ale nie co roku (zwykle co 2-3 lata). Owoce można wykorzystać do sporządzania dżemów, kompotów, a także przeznaczać na susz. Najczęściej jednak są spożywane na surowo. Chętnie są zjadane przez ptaki, często są zjadane przez osy i to zarówno na drzewach jak i po opadnięciu.
Według większości źródeł odmiana po raz pierwszy znaleziona we Francji około roku 1837. Inne źródła podają, że odmiana została otrzymana w Ogrodzie Botanicznym w Pradze, jako siewka Pyrus pollveria w roku 1858, a opisana przez M. Tatara inspektora ogrodu w 1887 roku. Przypuszcza się, że jest to mieszaniec Sorbus ariaPyrus pollveria.
Odmiana całkowicie odporna na mróz (strefa 4).
Wymagania glebowe zależne od zastosowanej podkładki (zwykle jest to grusza pospolita, rzadziej jarząb). Rośnie na przeciętnych glebach umiarkowanie wilgotnych, o odczynie od lekko kwaśnego po słabo zasadowy. Wymaga stanowiska słonecznego. Jest odporna na suszę.
Można ją wykorzystać zarówno w parkach, jak i zieleni osiedlowej, ale także w ogrodach przydomowych jako ciekawa i smaczna roślina owocowa.
Dekoracyjna w okresie kwitnienia, owocowania oraz podczas jesiennego przebarwiania liści.
Ponieważ w szkółkach gatunek ten jest szczepiony na gruszy lub jarzębie i sprzedawany w formie piennej należy początkowo uprawiać przy podporach, a także usuwać pędy podkładki wyrastające z pnia lub szyjki korzeniowej.
Roślina miododajna.

grupa LIŚCIASTE
stanowisko słoneczne
pokrój eliptyczny
wysokość 10-15 m
szerokość 5-10 m
kolor kwiatówbiały
pora kwitnieniaV
kolor owocówżółty
pora owocowaniaVIII
kształt liściaeliptyczny
kolor liścizielony
kolor liści jesieniążółty, pomarańczowy
kolor pędów zimąbrązowy
pora największej atrakcyjnościwiosna
strefa klimatyczna4a
rodzaj glebygliniasto-piaszczysta, przeciętna, przepuszczlna
wilgotność glebypodłoże umiarkowanie wilgotne
odczyn glebylekko kwaśna, obojętna, słabo zasadowa
warunki uprawy
cechy użytkoweroślina miododajna, owoce na nalewki, owoce na przetwory, owoce na soki, owoce na wino
zastosowaniezieleń osiedlowa, ogrody przydomowe
wystepowanie gatunku
pochodzenie odmianyFrancja

ZAAWANSOWANE
NA SKRÓTY

Nie znaleziono roślin.

© Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Joanna i Bronisław Szmit
Wykonanie: Officina Botanica Sp. z o.o.